Ilias Scotch & Big Dave (B) Blues Missy Sippy Gent (10-02-2022) report: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: Missy Sippy info band: Ilias Scotch - Big Dave © Rootsville 2022

Ik kan mij bijna niet meer herinneren wanneer ik mijn favoriete Gentse juke joint had bezocht voor een optreden. Als ik diep in mijn geheugen ga tasten dan denk ik dat geleden was van vorige zomer. Tijd  om daar iets aan te doen, dus trok ik naar de Artvelde stad want in de Missy Sippy kregen ze twee toppers over de vloer: Ilias Scotch en Big Dave. Old school acoustic blues van de bovenste plank dus. We mochten ons schrap zetten voor hoogvliegende bluesharp en daverende piano.

‘Big’ Dave Reniers begon mondharmonica te spelen op zijn 14e, geïnspireerd door o.a. William Clarke, Kim Wilson, James Harman. Hij is ook één van de voortrekker van de legendarische band The Electric King en behoort al vele decennia tot de top van de Belgische blueswereld.

Ilias Scotch is één van de meest getalenteerde boogie en blues zanger-pianisten van het moment. Hij brengt een interessante mix van eigen nummers en eigenwijze interpretaties van blues, rock ‘n’ roll klassiekers. Deze jongen kent duidelijk wat van de Amerikaanse popmuziek sinds de jaren ‘20 van de vorige eeuw. Het zou dus een veelbelovende avond worden en wij waren niet alleen om dat te denken want de Gentse joint was , coronagewijs, tsjokkevol gelopen.

De avond werd aangevat met ‘Backwater Blues’ van Bessie Smith, op de voet gevolgd door St.Louis Blues van WC Handy. Twee oeroude bluesklassiekers gezongen door Ilya. Hierna mocht Dave aan de bak met ‘Help Me’ van Rice Miller aka Sonny Boy Williamson, ‘Sitting On Top Of The World’ en serveerde hij een wel heel knappe versie van Skip James’ ‘Hard Time Killing Floor’. Schitterende om horen hoe het nummer was herwerkt voor de piano. Grote klasse dit !

Terug naar Ilya voor ‘It Takes A Worried Man To Sing A Worried Song’ een fijne traditional dat in een ver verleden door de Carter Family werd opgenomen. Een andere traditional van zeer hoog niveau was ‘Careless Love’, schitterend gebracht door Dave. Nou moe... Voor we het wisten waren we al aan de pauze toe en een frisse Duvel kon er wel in..

Het duo ging na de break verder op hetzelfde élan. Strak en niveau hoog houden was het motto. Schitterende wisselwerking tussen de piano en de Mississippi saxofoon en de aanwezigen genoten met volle teugen van ‘This Chicken Gonna Fly’, ‘It Hurts Me Too’ van Tampa Red, en mocht Dave volledig solo met ‘I Just Don’t Care No More’, een song die hij eer aandeed met zijn diepe stem en schitterend harmonicawerk.

‘Beer Drinking Woman’, ‘Baby Won’t You Please Come Home’ en ‘ Two Fingers Of Whiskey’, van Elton John by the way, sloten deze schitterende avond af. Enfin dat dachten de jongens toch, maar dat was buiten de waard gerekend en er zou een bisser komen. En die kregen wij ook. We verplaatsen ons plots richting New Orleans voor een spetterende ‘When The Saints Go Marchin In’ waarbij er duchtig werd meegezongen en in de handen werd geklapt.
Resultaat was een, meer dan verdiende, staande ovatie.

We waren alweer getuige geweest van een schitterend optreden, iets waar ze duidelijk in grossieren daar in Gent. Het was alleszins een fijn weerzien met tal van mensen en genieten geblazen van een avond met fijne muziek.

Marcel